5 lipca 2016 roku wyruszyłem na swoją największą z dotychczasowych wypraw rowerowych. Jej celem był Kaukaz, a dokładniej kraje Kaukazu Południowego (zwanego również Zakaukaziem). W ciągu blisko dwóch miesięcy spędzonych w siodełku, przemierzyłem około trzech tysięcy kilometrów dróg i bezdroży Gruzji, Armenii i Górskiego Karabachu, samozwańczej ormiańskiej republiki, utworzonej na początku lat 90. na ziemiach wchodzących w skład Azerbejdżanu.
Relację z wyprawy na Krańce Europy znajdziecie poniżej, natomiast jeśli interesują Was inne odwiedzone przeze mnie miejsca, sprawdźcie również:
Jeśli sami planujecie w najbliższym czasie wyprawę do Gruzji, polecam skorzystać z moich poradników:
“Kiedy w słoneczny dzień idzie się drogą z Mestii do Uszguli, słychać muzykę gór (…) Uszguli znajduje się na wysokości 2100 metrów, a więc należy do najwyżej położonych osad w Europie. W Europie? ” – Wojciech Górecki “Toast za przodków”.
Porośnięta gęstymi lasami Swanetia śmiało może konkurować o miano najpiękniejszego regionu Gruzji. Ta odległa kraina przez stulecia zazdrośnie strzegła swoich sekretów, osłonięta kordonem wysokich gór w paśmie Wielkiego Kaukazu
Niegdyś zniszczona wojną Megrelia, dziś pełna jest zachwycających krajobrazów. Na zielonych pastwiskach pasą się stada krów, a szczyty Wielkiego Kaukazu wznoszą się w oddali.
Samolot z Katowic dociera do Kutaisi w nieco ponad trzy godziny. To za mało by zasnąć, a jednocześnie zbyt długo, by utrzymać wygodną pozycję w ciasnym samolocie linii Wizzair…
Dwie trzecie powierzchni Gruzji pokrywają góry: pasma Wielkiego i Małego Kaukazu otaczają kraj. Łańcuch Gór Suramskich, biegnący przez środek Gruzji, przecina ją na dwie części: zachodnią i wschodnią.
Pomiędzy Morzem Czarnym na zachodzie i największym jeziorem świata, Morzem Kaspijskim, na wschodzie, piętrzą się potężne góry. To pasmo Kaukazu, które stanowi granicę, oddzielającą od siebie dwa kontynenty: Europę i Azję.