Choć początkowo monastyr oznaczał zamkniętą część domu zakonnego, przeznaczoną dla mnichów objętych klauzurą, z czasem monastyry stały się samodzielnymi bytami. W obrębie monastyrów znaleźć można również obiekty gospodarcze oraz mury obronne. Funkcje obronne obiektów klasztornych szczególnie wyraźnie widoczne są w architekturze monastyrów rosyjskich. Szczególnym typem monastyru jest Ławra, duży, męski klasztor o istotnym znaczeniu, który podlega bezpośredniemu zwierzchnictwu patriarchy. Monastyry bardzo często lokowano w miejscach niedostępnych: na szczytach wysokich wzgórz, lub pośród pustkowi, gdzie mnisi w odosobnieniu i izolacji od świata mogli oddawać się kontemplacji i w spokoju zgłębiać święte pisma. W okresie średniowiecza wiele monastyrów stało się kwitnącymi ośrodkami oświaty i nauki, gdzie rozwijało się piśmiennictwo i sztuka sakralna. Zabytkowe klasztory stanowią także gratkę dla miłośników średniowiecznej architektury sakralnej.